Het gemeenschappelijke kenmerk van de gedichten in deze bundel is op reis gaan: in het buitenland, in eigen land, in gedachten of in gedichten. Met haar subtiele observaties laat de Vlaamse dichteres (1952) de lezer anders aankijken tegen soms alledaagse zaken. Een mooi voorbeeld daarvan is het aan Rutger Kopland opgedragen gedicht ‘Paddestoelen’. Zo kan ook de aanblik van een schilderij een herinnering aan een jeugdervaring bovenbrengen. Melancholie en ontheemding zijn twee telkens terugkerende thema’s in het werk van deze auteur. Dat blijkt ook weer uit het van Milosz afkomstige motto bij deze bundel: ‘Niet uit droefheid vraag ik dit, maar al mijmerend’. In mei van dit jaar werd de dichteres bekroond met de Europese poëzieprijs voor de Franse vertaling van haar bundel ‘De bramenpluk’ uit 2002. Tien jaar eerder heeft ze voor haar bundel ‘Achter de bergen’ de Driejaarlijkse Prijs van de Vlaamse Gemeenschap ontvangen en tien jaar daarvoor ontving zij de Jan Campert prijs voor de bundel ‘Winterhard’. Verberg tekst