Langzamerhand is het besef gegroeid, dat de grens tussen mens en dier minder groot is dan lang gedacht. In gang gezet door o.a. Jane Goodall bij 'haar' chimpansees. Overeenkomsten in erfelijke aanleg (DNA) zijn opvallend. Maar het geldt ook voor eigenschappen per individu, leervermogen, communicatie, (sociaal) gedrag. Vooral zoogdieren zijn onderzocht (o.a. mensapen, dolfijnen, vogels, cavia’s). Maar ook bv. vissen blijken te praten. Allerlei aspecten komen aan de orde: voortplantingsstrategieën, agressie, stress, verstand tegenover instinct, hormonen, hersenontwikkeling, erfelijkheid, welbevinden, de functie van sociale contacten, (epi)genetica. De hoofdstukken zijn los van elkaar te lezen. Er zijn geen illustraties. Per hoofdstuk zijn er literatuurverwijzingen en een samenvatting. Plezierig taalgebruik voor een breed publiek. De Duitse auteur en onderzoeker, professor in Zoölogie en directeur van het Centrum voor Gedragsbiologie, geeft een zeer genuanceerd oordeel. En daarmee inzicht in diverse feiten en wetenschappelijk onderzoek. Zeker de moeite waard, zowel om de inhoud als om de manier waarop de stof gebracht wordt. Uitstekend geschikt voor een breder begrip en waardering van dieren en hun welzijn. En soms denk je al lezend: was de mens maar meer cavia. Verberg tekst