De Ierse (toneel)schrijver, dichter en Nobelprijsdrager (1969) Samuel Beckett (1906-1989) is vooral bekend door zijn absurdistische toneelstuk 'En attendant Godot' uit 1952. In dit boekje zijn zeven poëtische teksten uit de jaren 1960-70 bijeengebracht, variërend van tien regels tot ruim elf pagina's, die door Beckett zelf nadrukkelijk 'proza' genoemd werden. Mogen we ze prozagedichten noemen, lyrische poëzie? Er is nauwelijks rationele logica in te ontdekken, in de betekenis van een verhaal of plot, en zelfs de zinnen verlopen vaak niet volgens de gangbare grammaticale regels; ze zijn 'krom' of elliptisch. Je moet daarom ook doorlezen, als je niet begrijpt wat er gezegd wordt. Dan ontstaat een raadselachtige, bezwerende 'poëtische logica' als we het zo mogen noemen, suggestief en bedwelmend in zijn associaties en klanken. De suggestie die op de achterflap gedaan wordt, om de teksten hardop te lezen, is dan ook een goede. Dichter en vertaler Anneke Brassinga, die eerder werk van Beckett vertaalde en ook over hem schreef, maakte prachtig Nederlands van de oorspronkelijk Franse teksten. Verberg tekst