De tweede cyclus van de stripreeks 'Op zoek naar de tijdvogel' is een prequel op de eerste, en vertelt ons vooral over de jonge Bolster, en hoe hij van eenvoudige afkomst opklom tot ridder en de hand van koningsdochter Mara veroverde. In het derde album van de eerste reeks ('De Jager') versloeg Bolster zijn oude meester de Jager, in het derde album van de prequel is Bolster op zoek naar de Jager om zijn leerling te kunnen worden. Het is een klassiek fantasyverhaal over de zoektocht naar een meester, met de nodige opofferingen en beproevingen. Bolster wordt eerst uitgedaagd door Devel, een strijder van de Orde van het Teken, een sekte die de god Ramor in eer wil herstellen. De opmars van deze sekte in Akbar vormt de achtergrond van Bolster en Mara's avonturen in de prequelalbums, en verbindt ze met de eerste cyclus van 'Op zoek naar de tijdvogel'. De Jager komt net op tijd tussen om de verraderlijke Devel uit te schakelen, maar offert daarna Bolster op aan de 'gladders', een aapachtige diersoort. Deze bieden de geknevelde Bolster aan een rode pode aan, want van dat gigantische beest, dat veel weg heeft van een inktvis, hebben ze het speeksel nodig om hun eieren uit te broeden. Bolster en de Jager weten de rode pode te verslaan, waarna de Jager Bolster uitnodigt zijn leerling te worden. In elk album over de wereld van Akbar komen zo'n bizarre beesten voor. Hoewel ze telkens hetzelfde voer voor avontuur en actie vormen, wordt het nu wel heel herhalend. Dat de zoektocht van Bolster via de vertrouwde fantasypaden verloopt, draagt ook niet bij tot de originaliteit. Anderzijds kozen Serge Le Tendre en Régis Loisel voor een trage opbouw van het verhaal, opdat de geladen ontmoeting tussen Bolster en de Jager goed uit de verf zou komen. Het achtergrondverhaal over de Orde van het Teken komt nauwelijks aan bod, slechts om dit album aan de vorige twee te linken. Het verhaal is klassiek, weinig origineel, maar nog altijd degelijk en boeiend.

Aan de eerste cyclus van 'Op zoek naar de tijdvogel' kunnen dit en de andere prequelalbums niet tippen. De vier albums die Loisel zelf tekende, waren wilde vluchten in de fantasie en humor. De prequels zijn trager en dunner verteld, evenwichtiger, maar saaier getekend. De verschillende tekenaars Lidwine (Vriend Javin), Aouamri (Het spreukenboek van de goden) en nu ook Vincent Mallié tekenen onder 'grafische supervisie' van Loisel zodat Akbar er niet anders gaat uitzien. Toch zijn de strips visueel helemaal anders. Waar Loisel zijn pen zwierig hanteerde, zijn kaders volpropte met fauna en flora en vaak varieerde in lijnvoering en inkleuring, zetten de andere tekenaars hun lijnen zorgvuldig, en hun kaders geordend, neer ? Mallié net nog een beetje meer dan Lidwine en Aouamri ? en kleurt Lapierre gelijkmatig, gloedvol en verzadigd in. Het levert mooie kaders op, maar ze zijn een beetje te perfect, afgelikt, ver weg van de wilde, gevarieerde tekening van Loisel zelf. [Chris Bulcaen] Verberg tekst

Door Loisel en LeTendre gestart in de jaren tachtig, is de welhaast klassieke reeks 'Op zoek naar de tijdvogel' in dit zevende, maar goed afzonderlijk te lezen deel toe aan de vierde tekenaar, Mallié. Deze tekende op scenario van Loisel eerder de serie 'De grote dode' (2007-2008) en zijn stijl, zij het iets rustiger, sluit dan ook naadloos aan op vorige albums. Krijger Bolster probeert in een fantasiewereld, voor Loisel gebruikelijk gevuld met fantasiedieren, de legendarische jager Rige te vinden, in de hoop bij hem in de leer te kunnen. Hij is niet de enige en dat veroorzaakt verschillende bloedige gevechten met mens en dier. Na als prooi te hebben gediend voor een op land levende reuzenoctopus wordt hij door Rige aangenomen. Prinses Mara, de tweede hoofdpersoon uit de reeks, komt slechts op twee pagina's in beeld. Overmoed met desastreuze gevolgen, schuld en boete: het wat onderkoelde verhaal heeft meer diepgang dan vorige delen. Ondanks het enigszins gewelddadige karakter een bovengemiddelde aflevering uit een van de betere fantasy-stripreeksen. Voor vanaf een jaar of 14. Verberg tekst