Kris, student economie in Amsterdam en een verdienstelijk amateur-schilder, heeft al jarenlang last van beangstigende dromen waarin hij zijn eigen dood beleeft. Het lukt hem niet er greep op te krijgen. Zijn huisgenote Dominique haalt hem ertoe over contact op te nemen met een regressie-therapeute. Deze slaagt erin hem bij de bron van zijn dromen te brengen en als 18-jarige schildersleerling Olivier beleeft hij een korte periode, 1555-1556, uit zijn/diens leven. Hij, Olivier, staat aan het begin van een veelbelovende carrière als er melaatsheid bij hem wordt vastgesteld. Dat betekent verbanning uit de stad en het vooruitzicht zijn verdere leven in een leprozerie te moeten doorbrengen. Zodra hij de kans krijgt, vlucht hij en sluit zich aan bij een rondreizend kwakzalver die de verrassend moderne visie huldigt dat je kunt genezen "Als je er zelf in gelooft. Je lichaam is meer dan alleen een omhulsel, er zit een ziel in en die is nauw verbonden met dat lichaam. Wat effect heeft op het een, heeft ook effect op het ander". Het lijkt erop dat hij Olivier van zijn ziekte weet te genezen. Maar de melaatsheid zet toch door; hij zal dus nooit zijn kunstenaarsideaal kunnen waarmaken. Als dan ook nog een pestepidemie uitbreekt en Olivier zijn familie verliest, stelt hij zich aan de besmetting bloot, zoekt hij de dood. In de twee laatste hoofdstukken van het boek, als Kris denkt dat hij voorgoed verlost is van zijn angstdromen, heeft hij een laatste confrontatie met zijn verre verleden als Olivier. Hij ziet in een museum een schilderij van een onbekende meester en weet dat hij, Kris/Olivier, het geschilderd heeft. Hij beseft waar zijn toekomst ligt, niet in de economie maar in de schilderkunst.
Al eerder heeft Van der Vlugt bewezen dat ze er op overtuigende wijze in slaagt haar lezers mee te voeren naar het verleden. Heksenjacht, Indiëvaart, Franse revolutie, Jeanne d'Arc en kinderarbeid waren haar eerdere onderwerpen. Het is haar grote verdienste dat ze, zonder de spanning te onderbreken, tal van relevante gegevens uit haar verleden weet te verwerken. Zoals in dit boek over de melaatsheid en de maatschappelijke gevolgen voor de lijders aan deze ziekte. De weergave van de therapie-sessies die Kris ondergaat, maken een integere indruk. Minder overtuigend is de beschrijving van de onderlinge relaties tussen de verschillende personages. Die komt over het algemeen nogal vlak en plichtmatig over. En je kunt je natuurlijk afvragen wat de meerwaarde is van het verhaal zoals het er nu ligt boven een recht-toe-recht-aan historisch verhaal. [Herman Kakebeeke] Verberg tekst

Kris Blanken, student economie, heeft 's nachts vaak angstdromen die hij niet kan verklaren. Hij gaat naar een reïncarnatietherapeute en ontdekt zo dat hij in een vorig leven, midden 17e eeuw, als Olivier Moeriaans in Alkmaar woonde en verbannen werd omdat hij melaats zou zijn. De 18-jarige Olivier sluit zich aan bij een kwakzalver en reist van stad tot stad, totdat de pest uitbreekt en hij naar Alkmaar terugkeert. Door terug te gaan naar deze tijd en alles nogmaals te beleven komt Kris van zijn angstdromen af. Een boeiend en spannend geschreven verhaal dat zowel in de huidige tijd, als in de 17e eeuw speelt. De gekozen opzet, waarbij de hoofdpersoon via hypnose terugkeert naar een vorig leven, is geloofwaardig uitgewerkt, maar van therapie is geen sprake. Alle details in het verhaal grijpen goed in elkaar en de hoofdpersonen (Kris én Olivier) komen echt tot leven. Naast spannend is het verhaal ook boeiend vanwege de informatie die over het leven in de 17e eeuw wordt gegeven: informatie die organisch in het verhaal is verwerkt. Met korte verklarende woordenlijst. In 2020 viert de auteur, bekend van o.a. vele historische jeugdromans*, haar 25-jarig jubileum. Vanaf ca. 12 jaar. Verberg tekst

Kris Blanken is een jonge Amsterdamse student met een passie voor tekenen. Hij woont op kamers met Jelmer en Dominique. Op het eerste gezicht heeft hij alles om gelukkig te zijn. Maar Kris wordt gekweld door angstdromen. Eigenlijk gaat het al zolang hij zich herinneren kan om dezelfde droom: hij zit in een klein kamertje, de deur op een kier. Door die kier ziet hij allerlei gedaanten voorbij schuifelen. Hij weet dat hij naar buiten kan, maar hij durft niet. Iets zegt hem dat daarbuiten vreselijke dingen op hem wachten. Net als hij de moed vat om door de deur te gaan, ziet hij zijn spiegelbeeld en beseft hij dat hij halfdood is. Dan wordt hij wakker. Op zijn vierde verjaardag al zei Kris tegen zijn moeder: “Mama, ik ben dan wel een kind, ik heb een heel oud hoofd.” Blijkbaar voelde hij als kind al aan dat iets uit een ver verleden hem parten speelde. Nu, zoveel jaren later, besluit hij op aandringen van Dominique om dat iets uit te zoeken. Hij begeeft zich op vreemd terrein wanneer hij bij Dominiques tante te rade gaat. Zij is reïncarnatietherapeute. Via hypnose komt Kris terecht in het zeventiende-eeuwse Amsterdam. Hij heet niet langer Kris, maar Olivier Moeriaans, een veelbelovend kunstschilder in wording. Olivier is de zoon van een apotheker. Het gaat hem erg voor de wind. Tot op de dag dat zijn leven wreed overhoop wordt gehaald: de rode plekken op zijn huid zijn de eerste tekenen van melaatsheid. Onmiddellijk moet hij de stad uit, weg van zijn vrienden en familie. Hij krijgt de leprozenkledij en de opdracht anderen te mijden ‘als de pest’. Olivier probeert ondanks alles zin te vinden voor zijn leven. Hij vecht tegen de ziekte, tegen de regels van de wet. Maar het zal een vergeefse strijd blijken. Hoe meer Kris zich verdiept in zijn ‘voorganger’, hoe meer zijn angsten verdwijnen. Stilaan komt er begrip. En met de rust die hij vindt, komt er ook tijd voor liefde ... Simone van der Vlugt beschrijft bijzonder levendig het Amsterdamse leven in het zeventiende eeuw. Ze brengt straten tot leven, hele markten zelfs. Je hoort als het ware de paardenhoeven klikken op de straatstenen, de marktkramers hun waren aanprijzen, maar je voelt ook de angst voor dé ziekte, ruikt de stank van de doden. Het verhaal van Olivier Moeriaans is dat van velen uit die tijd, wat van der Vlugt ook toelicht in een epiloog. Het maakt haar boek leerrijk. Het nuttige aan het aangename gekoppeld dus, want aangenaam leest het zeker. In een vlotte stijl verhuist de schrijfster van het nu naar het verleden. Alleen slaagt ze er niet om de spanning uit het verhaal van Olivier hoog te houden in het heden van Kris. Zijn relatie met Dominique is voorspelbaar. De hele setting van het nu lijkt niet meer dan een aanknopingspunt om tot een historische roman te komen. Bovendien is de hele reïncarnatiegedachte niet voor iedereen een geloofwaardige instap. Maar goed, het heet dan ook een fictieve roman.
Verberg tekst